یکی از مهمترین شاخصه های دولت و البته از ویژگی های حکمروایی خوب در دوران مدرن، توجه به تدوین سیاستهای اجتماعی به منظور بهبود سطح عمومی زندگی آحاد جامعه است. سیاست گذاری اجتماعی بنابراین دامنة وسیعی دارد و از حوزه های بنیادینی همچون خانواده، مسکن، سلامت و آموزشهای پایه تا مواردی همچون جمعیت، اشتغال، آموزش عالی و... را شامل مـیشود. توجه به این مقوله در ایران مدرن نیز همراه با فرازها و فرودها، نقدها و نظرها، و در مجموع با چالشها و فرصتهایی همراه بوده اسـت. امروز اما در آستانة سده جدید شمسی و البته در پرتو چشم انداز گام دوم انقلاب، اهتمام نسبت به تدوین سیاستهای اجتماعی کارا و فراگیر البته در امتداد نقد و بررسی روندهای گذشته، بیش از پیش ضروری به نظر میرسد.